28 Şubat 2009 Cumartesi

ses

Ve ben burda böylece hiçbir şey yapmadan seni bekliyorum. Gözlerim uykusuzluktan ve akıtamadığım yaşlardan acı içinde. Yinede seni bekliyorum. Gelişini görebilmek için oturduğum sandalyeden bile kalkmamalıyım. sen köşeyi dönerken kafanı kaldırıp baktığında beni görmelisin pencerede. karıncalanıyor uyuşuyor açılıyor tekrar karıncalanıp tekrar uyusup tekrar acılıyor her yerim ve bu sanki hiç bitmeyecek bir seramoni gibi görünüyor sen gelinceye kadar. ve an ve an güçten düşüyorum. kaç gün oldu seni beklemeye başlayalı? kaç saat? kaç dakika? yorgunum...
kırgınsın biliyorum ve biliyor musun ben de kırgınım. sessizsem ve bağırmıyorsam senin gibi, suçlamıyorsam seni ve çapıp kapıları çıkmıyorsam, habersiz bırakmıyorsam seni günlerce sebebi benim hiç kırılmamış olmam değil. hiç fark ettin mi içimdeki sessiz haykırışları, hiç fark ettin mi yanındayken bile içimdeki soğuk ve karanlık ve nemli dehlizlere kaçışımı ve fark ettin mi ne kadar uzun zamandır sesimi duymadığını?
Ve tüm kırgınlıklarıma ve kızgınlıklarıma ragmen seni bekliyorum.sessizce ve aglamadan.gel artık...ve bu kez benim sesim cıksın.bu kez benim gözlerimden gör bizi ve bu kez belkide gitme sırası bende

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder