sen yine yoksun... ben yine tüm gün kütüphanede seni düşünmemek ugruna beynimin içine bir ton bilgi yüklemeye çalıştım. ben çıkarken kapandı kütüphane, çaresizce sokaklarda dolaşıp eve geldim. sen yoksun... kapıyı 2 kere kilitlemiştim. ben iki kere sen bir kere kilitlersin ya hani. işte yine iki kere çevirdim kilidi. ışıgı yakmadan girdim içeri. görecek kimse olmadıktan sonra ışıga gerek yok dedim kendime. hani sen yoksun ya ben kalırım karanlıkta. ve sen yoksun. kokun uçup gitti evden, benden. sen yoksun ya kokun vardı ya yıkamadım nevresimleri. sırf sen yoksun kokun var diye ya! baktım kokunda yok artık...
sen yoksun ya ben niye varım ki?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder