yazmaya başlamadan önce yazacak çok şeyim varken yazmaya başlayınca herşey bir anda yok oluyor. düşüncelerim kontrolden çıkıp oraya buraya savruluyor. sıradan çıkıyor cümleler, garip bir hale dönüşüyor, sanki duygularım derinliğini kaybedip yüzeyselleşiyor.
bu bilinçsiz bir kendini koruma çabası mı acaba diyorum. acaba anlatma kendini, içinde tut düşüncelerini, bak ne zaman açsan kendini yaralandın, yıprandın, sus anlatma, sakın, lütfen, yalvarırım diyen içimdeki benim bana oynadığı bir oyun mu acaba? içimdeki ben zaman zaman oyun oynar benimle. amacı bazen korumak bazen cesur ol demek bazen boşver bazen de heyyyy çok boşverdin kendine gel demek... bense farkında olmadan dinlerim onu. bazen bu oyunu farketmem bile...
offf neler yazmak isterken neler yazıyorum gene. yok yok yazmaya devam etmeyeceğim bunu. yazdıkça kafam karışıyor bi de kendime kızıyorum üstüne üstlük. offf tamam bu kadar saçmala yeter:)